Moda na jasną cerę - kaprys, czy dbanie o zdrowie?

Mam jasną cerę. Bardzo jasną. Do tego ciemne włosy, dokładniej ciemny brąz. Przez wiele lat czułam się odludkiem, dziś nie mam na tym punkcie kompleksów.

Cofnijmy się do starożytności. W Grecji i Rzymie jasna cera była uznawana za wyraz wyższego statusu społecznego. Także późniejsze epoki promowały jasną cerę. Kobiety tak bardzo pragnęły bieli, że ryzykowały zdrowiem i życiem. Używały do makijażu bieli ołowiowej, która zawierała wybielacz. Skutkiem ubocznym terapii było niszczenie skóry i zatrucie całego organizmu.

Zdjęcie z http://kostiumiglanitka.blogspot.com/

Również w Polsce trwała moda na jasną cerę. Opalenizna była domeną chłopów, którzy byli na nią niejako skazani. Pracowali w polu, w świetle słońca a promienie bezlitośnie opalały skórę. Szlachta w tym czasie unikała promieniowania. Miałeś ciemną cerę? Byłeś robotnikiem. Miałeś jasną? Twoje ręce nie były skalane fizyczną pracą. 

Zdjęcie z http://kobietyihistoria.blogspot.com/

Wróćmy do czasów bardziej współczesnych, końca lat 90 - tych. Żyjemy w kraju przemian. Nie ma już komunizmu, lecz wycieczki zagraniczne są nadal luksusem. Ciepłe kraje? Tylko dla bogatszych. Reszta musi zaspokoić się polskim, pięknym aczkolwiek nieco kapryśnym morzem. Opalenizna staje się symbolem luksusu. Tylko nieliczni mogą sobie na nią pozwolić. 

Zdjęcie z : http://www.styl.pl/raport-show

Wkraczamy w XXI wiek. Solaria powstają jak grzyby po deszczu a każda szanowana się dziewczyna odwiedza je przynajmniej raz w tygodniu. Ja również ulegam tej modzie. Mam 25 lat, chcę wyglądać atrakcyjnie. Chodzę na bardzo intensywne solarium 2 razy w tygodniu. Moja jasna cera powoli zmienia się w ciemną, mam więcej piegów, ale też pewności siebie. 

Mijają dwa lata. Pewnego pięknego dnia spoglądam w lustro i doznaję szoku. Na dekolcie widzę grube bruzdy a pod oczami zmarszczki. Takie, jakie mają 60-latki. Zaczynam wertować Internet, wyciągać wnioski. 

Przestaję uczęszczać na solarium, zaczynam dbać o siebie. Nakładam na siebie kremy, stosuję różne kuracje. Natrafiam na blog Azjatyki Cukier i czuję się jak pomysłowy Dobromir. W końcu odnalazłam swój świat kosmetyczny - Azję. Czytam książki o kulturze Azji, o gejszach i czuję, że to mój świat. Świat, w którym jasna cera jest nadal synonimem prestiżu społecznego a opalenizna niepożądanym skutkiem ubocznym przebywania na słońcu. Poza tym Azjatki dbają o skórę w sposób niemal rytualny, czyli tak jak ja. Jestem w domu!

Zdjęcie z https://www.pinterest.com/nirvanibliss/behind-those-eyes/

Moja fascynacja Azją trwa. Mam nadzieję, że będę mogła kiedyś odwiedzić Japonię i Koreę Południową. W Polsce zmieniają się trendy. Dziś niemal każdy może pozwolić sobie na wycieczkę do ciepłych krajów a co się z tym wiąże na mocną opaleniznę. Ciemna skóra przestaje być modna. Oczywiście nie jest niemodna tak jak to ma miejsce na przykład w Korei, lecz moim zdaniem jesteśmy blisko. Zaryzykuję stwierdzenie, że maksymalnie za 10 lat będzie u nas modna jasna, porcelanowa cera. 

Zdjęcie z http://www.infoscale.org/2014/show/home

Przez wiele lat czułam się inna. Nieco odbiegająca od reszty. Porcelanowa, jasna cera i ciemne włosy. Dziś czuję, że idę zgodnie z trendem i jestem dumna ze swojej karnacji. Zdrowa skóra nie równa się opalona skóra. Możemy uzyskać efekt świeżości używając kosmetyków z witaminą C i dbając o cerę. Nasz dodatkowy arsenał to peelingi, kremy BB, CC, róże i inne kosmetyki rozświetlające. Nie opalam się, ale oczywiście nie unikam zupełnie słońca, trochę witaminy D jest potrzebne do funkcjonowania :)



Nie dopasowuję się do reszty, jestem sobą. Dobrze mi z tym. Na koniec zdjęcie, które podsumowuje mój dzisiejszy wpis.